"Δε σ αρνήθηκα ποτέ ζωή της νιότης μου αγαπημένη. / Κι όσο πορεύομαι, τόσο πιο ριζωμένος νιώθω μαζί σου. / Καμιά χαρά δεν μπορεί να ξεπεράσει / την αψιά γεύση της αγωνίας σου, / της θυσίας σου για κάτι καλύτερο. / Αποστολή! Τι μεγαλύτερο μπορεί να ποθήσει η καρδιά; / Ευτυχισμένος που καταδικάστηκα να ζω πυρπολημένος απ τη φωτιά σου". (απόσπασμα από το βιβλίο) Θα προτιμήσω να χαιρετίσω τον ποιητή με τους τελευταίους αισιόδοξους στίχους του ποιήματός του "Δε σ αρνήθηκα ποτέ", που νομίζω πως συγκεφαλαιώνουν την ωραία περιπέτεια της ζωής του. (απόσπασμα από το πρόλογο του Δημήτρη Νικορέτζου)