Πότε ένα ανθρώπινο δημιούργημα θεωρείται έργο τέχνης; Η τέχνη είναι ζήτημα γούστου τελικά ή όχι; Αυτά απασχολούν τον Θεόκλητο όταν δημιουργεί τον Ήρωα Μούρτζουφλο, ένα άσχημο και καμπουριασμένο κατασκεύασμα, με οξύ νου όμως που του αρέσει να διαβάζει πολύ. Η Άννα, η σύζυγός του, αποτροπιασμένη από το δημιούργημά του, φέρνει στο σπίτι ως αντιστάθμισμα την Ντόλι, μια πανέμορφη, αφελή όμως, ζωντανή κούκλα. Μέσα στο χάος αυτής της σχέσης γεννιέται ο γιος τους, που άργησε να έρθει στη ζωή τους. Ο Χρυσόγονος θα μεγαλώσει σε ένα σπίτι δίχως φωτογραφίες, αναζητώντας το παραμικρό που θα του θυμίσει έστω και λίγο τον πατέρα του που χάθηκε όταν ήταν μικρός. Δεν του επιτρέπεται να πει καν το όνομά του και η μητέρα του αρνείται πεισματικά να μιλήσει γι’ αυτόν. Στο εξοχικό τους, θα ανακαλύψει τον Μούρτζουφλο και την Ντόλι –ξεχασμένους εκεί από καιρό– και θα προσπαθήσει να γνωρίσει μέσω αυτών τον πατέρα του. Ένα θεατρικό έργο που μιλά για τις ανθρώπινες σχέσεις του σήμερα, της εποχής της λήθης και της επιδερμικής ομορφιάς. Μια ιστορία για το πώς έχουμε λησμονήσει να μιλάμε για την ψυχή του ανθρώπου και μας απασχολεί μόνο η γενετική του εξέλιξη.