Γεγονότα και συμβάντα, που σήμερα παίζουν τον δευτερεύοντα ρόλο τους, σώζονται μοναχά μέσα από λεπτομέρειες που κατευθύνουν κάποιες σκέψεις. Ώστε να διακρίνονται παραστάσεις, μέσα από σχισμές έξαρσης. Η αίσθηση της ενότητας του χθες με το σήμερα, το πάντρεμα του λυρισμού με τον παλμό τον γήινο, ίσως είναι μια παγίδα που όσο υπεροπτικά κι αν την παραμερίζουμε, η αδιαφιλονίκητη γοητεία της, κάποιους θα εγκλωβίζει. Θα υπάρχει σαν μια μικρή αχιβάδα, κρυμμένη στην άκρη της θάλασσας. Απ όλους εμάς εξαρτάται, το πόσο θα την προσέξουμε, για να μη θρυματιστεί, μέσα στο βουητό της παγκοσμιοποιημένης ανεμοθύελλας.