Στην Κύπρο της δεκαετίας του 70, υπό την αιγίδα του Αρχιεπισκόπου της Εκκλησίας της Κύπρου και Εθνάρχη των Κυπρίων, η επίθεση κατά της ελληνικής εθνικής συνείδησης, η κάθαρση της ελληνικής ιστορίας από τα "εθνικιστικά" της στοιχεία και η δημιουργία μιας νέας, απλά κυπριακής και στη συνέχεια παγκοσμιοποιημένης, "πολυπολιτισμικής" συνείδησης ήταν καλά προσχωρημένη. Η κάθοδος στην Κύπρο μιας πάνοπλης ελληνικής μεραρχίας με δύναμη πυρός σώματος στρατού, στις αρχές του 1964, με αποστολή να επιτύχει τελικά την Ένωση, αντιμετωπίστηκε με διαβολή, ψιθύρους και συκοφαντίες. Τρείς ήταν οι βασικοί άξονες: Πρώτον, αυτοί οι απατεώνες "Καλαμαράδες" (οι Έλληνες στρατιώτες) θα αποπλανούσαν με την όμορφη γλώσσα τους τις παρθένες Κυπριοπούλες, δεύτερον θα έπρεπε να μην ξεχνούν οι Κύπριοι πόσο αδύναμη ήταν οικονομικά η Ελλάς, που θα παρέσυρε μαζί της στην ίδια φτώχεια και την Κύπρο αν γινόταν η Ένωση και, τρίτον, οι υψηλόβαθμοι Κύπριοι υπάλληλοι θα έχαναν αμέσως τις θέσεις τους, αφού θα τις έπαιρναν - μόλις γινόταν η ένωση - οι "Καλαμαράδες"! Ποιους λόγους είχε ο Μακάριος να παραβλέπει αυτή την κατάσταση; Πού απέβλεπε; Δεν μπορούσε να προβλέψει που θα κατέληγε η συνεχής αντιπαράθεση της Κύπρου με την Ελλάδα, το μόνο φυσικό σύμμαχο της Κύπρου; Πως κατέληξε να εμπιστεύεται περισσότερο τους Άγγλους, παρά τους Έλληνες; Δεν μπορούσε να ξεχωρίσει πως παρά τις οποιεσδήποτε ελληνικές αδυναμίες, η Ελλάδα είχε εξ αίματος αγάπη και ενδιαφέρον για την Κύπρο, ενώ οι Άγγλοι θα επεδίωκαν απλά και μόνο την εξυπηρέτηση των συμφερόντων τους; Οι δέκα χιλιάδες μέλισσες, είναι ένα μυθιστόρημα βασισμένο σε αδημοσίευτες επιστολές της δασκάλας αγγλικών του Μακαρίου, όταν ήταν εξόριστος στις Σευχέλλες και σε ντοκουμέντα και έγγραφα από τα αγγλικά αρχεία, που αποδεικνύουν πέραν πάσης αμφιβολίας ότι η ένωση το 1964 ήταν εφικτή, αν την επιθυμούσε και αν την επιδίωκε ο Μακάριος. Αν γινόταν τότε η ένωση, που τόσο ανυπόμονα προσπάθησαν οι Αμερικανοί να επιτύχουν, φοβούμενοι τη μετατροπή της Κύπρου σε "Κούβα" της Μεσογείου, πολύ πιθανόν ούτε η δικτατορία του 67 να ακολουθούσε η εισβολή των Τούρκων το 74. Πολύ πιθανόν η σημερινή κατάσταση να μην υπήρχε καν.