Μα ποιός μπορεί να μιλάει για ύπαρξη δημοκρατίας στην αρχαία Αθήνα όταν οι δούλοι και οι γυναίκες δεν είχαν δικαίωμα ψήφου; -Μήπως δεν έχει περάσει αυτό το δημιούργημα από την αυστηρή κριτική του Αριστοτέλη αλλά και του Πλάτωνα; Και έχουμε το δικαίωμα να ξεχνάμε ότι αυτή σκότωσε και τον Σωκράτη; Εξ αλλου τι είδους πολίτευμα ήταν αυτό που καταχράστηκε τα χρήματα των συμμαχικών πόλεως για να κτίσει τον Παρθενώνα, και συμπεριφέρθηκε με τόση απονιά και κυνισμό προς τους κατοίκους της ανίσχυρης Μήλου όταν αυτοί αρνήθηκαν την υποταγή τους στους πανίσχυρους Αθηναίους; Και τι τρελός θεσμός ήταν εκείνος να εξοστρακίζουν εξαίρετους ανθρώπους όπως τον Αριστείδη τον Δίκαιο; Εύλογες όλες αυτές οι ερωτήσεις. Όμως τι είδους αντίφαση και παραλογισμός είναι πάλι αυτός που αντί, με τη συλλογιστική αυτή, να αποστρέφουν οι πάντες το βλέμμα, απομακρυνόμενοι από αυτήν την έννοια, αντιθέτως να προσθέτουν από τότε σε κάθε, έστω και απολύτως διαφορετικό σύστημα διακυβέρνησης τη μαγική λέξη Δημοκρατία;