Η Πλατωνική πολιτεία φαίνουνταν ουτοπία, η φιλοσοφία του Επικούρου, που είχε κι αυτή μεγάλη διάδοση, ήταν διαλυτική της κοινωνίας, ο Νεοπλατωνισμός επηρέαζε μόνο μερικούς που είχαν τάση στο μυστικισμό, ο Χριστιανισμός ήταν θρησκεία κι απαιτούσε πίστη κι ολοκληρωτική απόσχιση από το παρελθόν. Η Στωική θεωρία, όπως εξελίχθηκε και έφθασε στο Μάρκο Αυρήλιο, διατηρούσε κάποιο δεσμό με τα πάτρια και παρείχε στους οπαδούς της θεωρητική βάση της αρετής, καθώς και η πρακτική οδηγία για την εφαρμογή της, χάριν του κοινού καλού, που μέρος του αναπόσπαστο είναι και το καλό του ατόμου. [Από την εισαγωγή του Στεφάνου Δέλτα]. Απ όσο γνωρίζουμε, οι μεταφράσεις των Στωικών του Στεφάνου Δέλτα είναι οι πρώτες που γίνονται σε δημοτική γλώσσα. Ο ίδιος τις αποκαλεί "παραφράσεις". Ίσως με τον τρόπο αυτό θέλει να υποδηλώσει το γεγονός της ενδογλωσσικής μετάφρασης ή την αδυναμία και τα προβλήματα μιας μετάφρασης που δεν τη θεωρεί ακριβές αντίγραφο του πρωτοτύπου. Διαβάζοντας όμως την "παράφραση" βλέπουμε το αντίθετο: ο Στέφανος Δέλτα είναι ένας μεταφραστής που γνωρίζει τη σωστή χρήση της γλώσσας και, παράλληλα, έχει τη γνώση των κειμένων και της φιλοσοφίας τους ώστε να κάνει και ουσιαστικές παρατηρήσεις πάνω σ αυτά. [Από το προλογικό σημείωμα του Αλ. Π. Ζάννα].