Σε μια γκρίζα και άχρωμη πόλη ζούσε κάποτε ένας άντρας. Έμενε μόνος του σ’ ένα σπίτι σαν όλα τ’ άλλα. Ξυπνούσε νωρίς το πρωί, έτρεχε να προλάβει το λεωφορείο και καθόταν σκυμμένος στο γραφείο του μέχρι που νύχτωνε. Φεύγοντας, έτρεχε βιαστικός να πάρει το λεωφορείο πάλι και να γυρίσει σπίτι του. Δεν είχε κέφι ούτε να περπατήσει στη γειτονιά, ούτε να τηλεφωνήσει στον φίλο του που έμενε στην άλλη άκρη της πόλης. Μέχρι που κάποιο βράδυ, ένας αλλιώτικος αέρας φύσηξε στην πόλη φέρνοντας ένα παράξενο φασόλι γεμάτο σποράκια στον δρόμο του... Μια ιστορία για τη σχέση μας με τη φύση, την επίδρασή της στην ψυχοσύνθεση και στην καθημερινότητά μας και τη σημασία που έχει για τις πόλεις που ασφυκτιούν το πολύτιμο, λιγοστό πράσινο.