"Με πήρανε με χειροπέδες σαν εγκληματία". Ε.Κ., άνδρας, 40 ετών, για την εμπειρία της ακούσιας νοσηλείας σε Ψυχιατρικό Νοσοκομείο. Η φωνή των ατόμων που πάσχουν από ψυχικές ασθένειες και των συγγενών τους υπήρξε ιστορικά αδύναμη. Στόχος της ενδυνάμωσης είναι η αύξηση του βαθμού ελέγχου τον οποίο μπορούν να έχουν τα άτομα πάνω στις αποφάσεις που αφορούν στην ψυχική τους υγεία και την ποιότητα ζωής τους, και μακροπρόθεσμα η αλλαγή των σχέσεων ισχύος και εξουσίας ανάμεσα στους εμπλεκόμενους. Η αλλαγή αυτή προϋποθέτει την τεκμηρίωση του κινήματος ενδυνάμωσης και συνηγορίας στην Ελλάδα και την αλλαγή του ψυχιατρικού παραδείγματος του βιοϊατρικού μοντέλου. Οι δράσεις για την ενδυνάμωση ξεκινούν από το ατομικό επίπεδο, αλλά καθώς πρόκειται για ένα σύνθετο κοινωνικό και πολιτικό φαινόμενο, πρέπει, παράλληλα, να αναπτύσσονται στρατηγικές σε κοινοτικό και ευρύτερα κοινωνικό επίπεδο. Γι’ αυτό χρειαζόμαστε προσεγγίσεις που να εξετάζουν τις πολλαπλές διαστάσεις της ενδυνάμωσης σε θεωρητικό επίπεδο με τη σύμπραξη νησίδων καλής πρακτικής αλλά και σε επίπεδο ενεργειών διεκδίκησης με την ενεργό συμμετοχή των ληπτών και των οικογενειών. Στο βιβλίο αυτό ειδικοί από την Ελλάδα και το εξωτερικό, με εμπειρία μέσα από σημαντικούς θεσμούς, παρουσιάζουν θέματα που αφορούν άμεσα στους λήπτες υπηρεσιών ψυχικής υγείας, όπως: η εργασία, η νοσηλεία, τα δικαιώματα, η αυτοβοήθεια, το πλαίσιο της διαπραγμάτευσης ανάμεσα σε λήπτες, επαγγελματίες και φροντιστές, η θρησκευτικότητα και άλλα. Η ενδυνάμωση δεν είναι ένας προορισμός, αλλά ένα ταξίδι. Οφείλουμε να προσφέρουμε όλα τα απαραίτητα εφόδια για το ταξίδι αυτό.