Το νέο βιβλίο της Ντίνας Εξάρχου είναι μια έκπληξη. Η Ελλάδα του 60. Η Ελλάδα του διωγμένου αριστερού που προσπαθεί να βρει μια δουλειά στην Αθήνα για να ζήσει. Η Ελλάδα του διχασμού και της φτώχειας. Η Ελλάδα της ερημωμένης επαρχίας. Οι μισοί έχουν φύγει και οι άλλοι μισοί έτοιμοι για φευγιό. Και γι αυτούς που απομένουν η ζωή δεν είναι εύκολη. Παλεύουν με τις βροχές, με τα λιοπύρια, με τους πάγους, με τα χαλάζια, με τις λάσπες, με την αγωνία και τον κόπο τους που τον πουλάνε τζάμπα. Λίγες και οι ευκαιρίες για διασκέδαση, "έχουμε να κάνουμε πανηγύρι από την απελευθέρωση". Δεκαετία του 60. Εποχή μεταβατική. Στην Αθήνα έχουνε "σανσέρια", φως, νερό, ακόμα και "χαρτί υγείας" έχουνε. Και κινηματογράφους. "Άστυ", "Έσπερο", "Αττικόν". Σε ένα ρημαγμένο χωριό της Πελοποννήσου, ένας νεαρός αποφασίζει να εγκαταλείψει τα γράμματα και να γίνει αμπελουργός και κινηματογραφιστής. Με όπλο την προοδευτική σκέψη και τον ελληνικό κινηματογράφο των δεκαετιών του 50 και 60 φέρνει στα χωριά το καινούριο, το χαμόγελο, την "καλημέρα" του γείτονα, την ελπίδα. Σιγά σιγά έρχεται το νερό στην αυλή, ο απόπατος, το ηλεκτρικό ρεύμα... Το μυθιστόρημα "Έρχεται ο σινεμάς" της Εξάρχου γιγαντώνει τον άνθρωπο - εμπόδιο σε όσα απεργάζονται και σήμερα οι γνωστές πηγές κακοδαιμονίας της πατρίδας.