Η "Φαινομενολογία του νου" (ή του πνεύματος, κατά την ως τώρα συνηθισμένη απόδοση), δημοσιευμένη πριν από 200 χρόνια, είναι το γνωστότερο έργο του Έγελου ή Χέγκελ (Hegel, 1770-1831). Παρόλο που το έργο μπορεί να θεωρηθεί ακόμη νεανικό, η φήμη του δεν είναι τυχαία: Κανένα άλλο έργο στην ιστορία της σκέψης δεν αναλαμβάνει με τόση ενεργητικότητα και ακρίβεια να δείξει πώς αναπτύσσεται η γνώση κι εδραιώνεται ανά την ιστορία. O Έγελος θεωρεί ότι η εποχή του κατέκτησε τελικά την ορθή έννοια του επίσταμαι, αλλά μόνον η πορεία που οδήγησε σ αυτήν αιτιολογεί την υιοθέτησή της. Μόνον η αναδρομή στις ανατροπές που υπομένει η συνείδηση μέχρι να κατακτήσει μια μη αντιφατική θέση μπορεί άρα να επιτελέσει το έργο που είχε αναλάβει ο Καντ στην Κριτική του καθαρού λόγου. H "Φαινομενολογία του νου" είναι αυτή αναδρομή: Μια ιστορία της σκέψης ιδωμένη από συστηματική σκοπιά.