Ο Συκουτρής δεν έμεινε μόνο στο καθηγητικό και το συγγραφικό έργο. Εφημερίδες και περιοδικά φιλοξένησαν κείμενά του και πολλές αίθουσες στην Αθήνα και στις επαρχιακές πόλεις άνοιξαν για τις διαλέξεις του. Όπου βρισκόταν δημιουργούσε κύκλους αναγεννητικούς και ατμόσφαιρα πνευματική. Ο ίδιος ίδρυσε με φοιτητές τον Φιλολογικό Κύκλο για την νεοελληνική και ξένη λογοτεχνία και το Επιστημονικό Φροντιστήριο για την κλασική φιλολογία. Επίσης με τον Κωστή Παλαμά, τον Γρηγόριο Ξενόπουλο και τον Νικόλαο Λούβαρη, την άνοιξη του 1936, ίδρυσε μία Ανωτέρα Σχολή Λογοτεχνικής Μορφώσεως, με το όνομα "Ασκραίος". Ο Συκουτρής δεν υποστήριξε πολιτικά ούτε είχε την εύνοια κάποιου κομματικού στρατοπέδου. Φυσικά ήταν ελληνολάτρης, αριστοκράτης του πνεύματος, αντίθετος στις υλιστικές θεωρίες και ιδεαλιστής. Θα μπορούσαμε να τον εντάξουμε σε ένα άτυπο κίνημα εθνικής πνευματικής αυτογνωσίας και δημιουργίας το οποίο αναπτύχθηκε στη δεκαετία του '30 και συνεχίστηκε από κάποιους και μετά τον πόλεμο. Αντί επιλόγου και ως μικρό αφιέρωμα στον εκούσιο θάνατο του Ιωάννου Συκουτρή, θα κλείσουμε με μία παράγραφο από το θαυμάσιο κείμενό του «Ο ηρωικός τρόπος ζωής»: «Η ζωή ενός ηρωικού ανθρώπου δεν μπορεί παρά να είναι σύντομος. Σύντομος όχι πάντοτε με την κοινή σημασία. Μπορεί κάποτε να ζήσει πολλά χρόνια, αλλά πάντα θα είναι λίγα σχετικά με την πλησμονή της ζωτικότητάς του. Άλλωστε η ηλικία είναι κάτι σχετικό: δεν μετριέται πάντως με τη διάρκεια, με το περιεχόμενό της μετριέται».