Η Σημειολογία επιχειρεί να δαμάσει αιτιοκρατικά το ατίθασο υλικό της πληροφορίας και της συγκινήσεως, όπως δηλώνονται μέσα από διαύλους της αισθητικότητας πραγμάτων τε και καταστάσεων. Η φιλοσοφία του θεατρικού σημείου διερευνά τις πολυσχιδείς σχέσεις του επιστητού με τον άνθρωπο, θεατή/θεωρό, επισημαίνοντας τις σαφείς και διακριτές παραλλαγές των φαινομένων, που παράγει η γνωσιακή ύλη τόσο στην κειμενική σημείωση όσο και στην σκηνοθετική/παραστασιακή διευθέτησή της. Η χαοτική διάσταση του θεατρικού προϊόντος το καθιστά χώρο διαπλοκών της τυχαιότητας με την εκλογίκευση των δεδομένων της πραγματικότητας, σε συνάρτηση με ό,τι την υπερβαίνει: Ο αληθινός κόσμος φαίνεται σαν ψευδαισθητηριακό σύστημα πιθανοτήτων. Το πείραμα της θεατρικής μεταφοράς εκμεταλλεύεται τα δεδομένα των πιθανών ή και βεβαίων σταθερών για να αποδείξει, σε τελευταία ανάλυση, την επικράτηση των μεταβλητών. Έτσι ο χώρος της θεατρικής αδήριτης νομοτέλειας, εποπτεύεται από το χάος των αποκλίσεων και της μη προβλεψιμότητας.