«Φθορά» και «λόγος» είναι οι δύο πόλοι ανάμεσα στους οποίους κινείται ο Σεφέρης ήδη με το πρώτο του έργο, «Στροφή», στα 1931. Με τον ποιητικό «λόγο» αποπειράθηκε να αντισταθεί στη «φθορά» στην οποία βρίσκεται εκτεθειμένος ο άνθρωπος του εικοστού αιώνα, υποχρεωμένος να ζει σε έναν κόσμο «διαλυμένο και ναρκωμένο, όπου οι αισθήσεις εξατμίζονται και χάνουν την πραγματικότητά τους, μέσα στο χάος των εντυπώσεων», όπως εγκαίρως τον χαρακτήρισε ο ίδιος ο ποιητής.. Μέσα σ΄ αυτές τις συνθήκες η «φθορά» πέρασε με δύο διαφορετικούς τρόπους στην ποίηση του Σεφέρη.