Προϋπόθεση για την παρούσα έκδοση υπήρξε η εκπόνηση της εργογραφίας του Μάριου Βίττι από την Αμαλία Κολώνια, σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο του Βιτέρμπο. Πρόκειται για την πλήρη και λεπτομερή καταγραφή δημοσιευμάτων του συγγραφέα, που καλύπτουν πάνω από μισόν αιώνα, πρωτότυπων κειμένων (άρθρων ή αυτοτελών έργων) και μεταφράσεων, από το 1946 ώς το 2005, η οποία καταλαμβάνει εδώ το Γ΄ Μέρος του βιβλίου. Η εργογραφία συνοδεύεται από εκτενές «Αυτοβιογραφικό σχόλιο» του συγγραφέα (Δ΄ Μέρος), ο οποίος, έχοντας στα χέρια την καταγραφή αυτή και αναλογιζόμενος τα πεπραγμένα της ζωής του, μπήκε στον πειρασμό να σχολιάσει τα λήμματα, και βέβαια να δοκιμάσει την αντοχή της μνήμης και την αφηγηματική του ικανότητα. Αρχίζοντας από τα παιδικά του χρόνια στην Κωνσταντινούπολη και τα πρώτα μαθητικά γραφτά, αφηγείται με ευχάριστες λεπτομέρειες και με φόντο το κοσμοπολίτικο περιβάλλον μέσα στο οποίο έζησε τις περιστάσεις που τον οδήγησαν να αφοσιωθεί στη νεοελληνική λογοτεχνία και να δημιουργήσει το συγγραφικό και ερευνητικό του έργο. Στο Α΄ Μέρος του βιβλίου ο συγγραφέας συγκεντρώνει 15 κείμενά του αντιπροσωπευτικά του τρόπου εργασίας του, τα περισσότερα (ιδίως των δεκαετιών του 50, του 60 και του 70) δυσεύρετα σήμερα, που αφορούν τα κεντρικά θέματα των γραμματολογικών του ερευνών: τον Σολωμό, τον Τζουζέππε Μόντι και τα ιταλικά γράμματα, τον Κάλβο, τη λογοτεχνία του 17ου αιώνα και τη σύνδεσή της με την κρητική και την ευρωπαϊκή παράδοση, τον Ελύτη και τον υπερρεαλισμό, τις πρωτοπορίες του 30, τον Καρυωτάκη, τον Σεφέρη και τη γενιά του 20, το πρόβλημα της παράδοσης, την ελληνική ηθογραφία και τον Μυριβήλη, κ. ά. Στο Β΄ Μέρος του βιβλίου ο συγγραφέας περιέλαβε αποσπάσματα από συνεντεύξεις του στον ελληνικό τύπο, δείγματα του τρόπου σκέψης του και της αδιάλειπτης ανταπόκρισής του στο αίτημα της επικοινωνίας, της στάσης του εν γένει απέναντι στα κοινά.