Σε τούτο το βιβλίο περιέχονται κείμενα, που αναφέρονται σε Γάλλους σημαντικούς παράγοντες της σκέψης και του ήθους, οδηγητικούς της Ευρώπης και όλου του κόσμου. Απ’ αυτούς σπουδαιότερος μού φάνηκε ο Αλμπέρ Καμύ, γι’ αυτό το μεγαλύτερο μέρος του βιβλίου καλύπτεται από λόγο γι’ αυτόν. Το αρχικό θέμα τούτου του βιβλίου είναι του Εμίλ Ζολά ο νατουραλιστικός του λόγος στη Λογοτεχνία και στο Θέατρο. Ο νατουραλισμός του αγκαλιάζει προβλήματα της καθημερινότητας της κοινωνίας των ανθρώπων, των οποίων πυρήνας είναι ο πόνος. Και Εμίλ Ζολά αποδείχθηκε άτυπος, αλλά στιβαρός, κοινωνικός ηγέτης. Ο δεύτερος πολύ αποδοτικός του πνεύματος της εποχής του είναι ο Ζαν-Πωλ Σαρτρ. Ιδιαίτερα η συμβουλή τούτου του λογοτέχνη-φιλοσόφου στην κριτική του Μαρξισμού και στους αγώνες του για την αφύπνιση της κοινωνίας είναι εξόχως επωφελής και αξιομνημόνευτη. Η επαφή του Σαρτρ με τον Καμύ αρχικά υπήρξε φιλική και αγωνιστική∙ προέκυψαν όμως με τον καιρό διαφορές γνώμης, διαφοροποιήθηκε η σκέψη τους κι έγιναν εχθροί, όπως συμβαίνει σχεδόν με την φιλοδοξία όλων των πρωταγωνιστών.