Για να πάμε πιο μπροστά το εκπ/κό έργο, πρέπει πρωτίστως να γνωρίσουμε τον εαυτό μας, ως δάσκαλοι και παιδαγωγοί. Είναι ανάγκη να κατανοήσουμε και τους μαθητές μας, να τους αγαπήσουμε, γιατί η παιδαγωγική σχέση είναι βαθιά πλατωνική, εφόσον έτσι μόνο εξελίσσεται και αποτυπώνει μέσα από την παιδαγωγούσα διδασκαλία, την ποιότητα της γνώσης, τη γοητεία της μάθησης, την ομορφιά της συμβολικής γλώσσας και τη ζεστασιά των συναισθημάτων. Ο εκπαιδευτικός οφείλει να συμμετέχει με το πνεύμα, την ψυχή και τις αισθήσεις του, ώστε η διδασκαλία να μην είναι απότοκος της τύχης, αλλά μία τελολογική διαδικασία που στοχεύει στη μορφοποίηση της νεότητας. Ο δρόμος είναι ακόμη μακρύς για μία αποτελεσματική, κριτική, ανοιχτή και δημοκρατική διδασκαλία, γιατί για να αφυπνιστεί η νεότητα, είναι απαραίτητο και η αυγή της παιδείας, δηλαδή οι εκπαιδευτικοί να μεταμορφωθούν σε πραγματικούς επιστήμονες και αληθινούς παιδαγωγούς.