Η ελευθερία είναι ένα πολύ περίπλοκο ζήτημα και για να κατανοήσουμε την περιπλοκότητά του είναι απαραίτητο το άνθισμα του νου. Φυσικά, ο καθένας θα δώσει διαφορετική ερμηνεία στο άνθισμα του ανθρώπου, σύμφωνα με τη ήθη και τα έθιμά του, τη λεγόμενη εκπαίδευσή του, την εμπειρία και τις θρησκευτικές προκαταλήψεις του - δηλαδή, ανάλογα με τη διαμόρφωσή του. Εδώ δεν ασχολούμαστε με γνώμες ή προκαταλήψεις, αλλά μάλλον με μια μη λεκτική κατανόηση του τι συνεπάγεται και των επακόλουθων του ανθίσματος του νου. Αυτό το άνθισμα είναι το ξεδίπλωμα και η καλλιέργεια του νου μας, της καρδιάς μας και της σωματικής μας υγείας. Δηλαδή, το να ζούμε σε πλήρη αρμονία, στην οποία δεν υπάρχει αντίθεση ή αντίφαση ανάμεσά τους. Το άνθισμα του νου μπορεί να πραγματοποιηθεί μόνο όταν υπάρχει καθαρή αντίληψη, αντικειμενική, μη προσωπική, χωρίς το φορτίο οποιασδήποτε επιβολής επάνω του. Το ζήτημα δεν είναι τι σκεφτόμαστε αλλά πώς να σκεφτόμαστε καθαρά. Μας έχουν μάθει, για αιώνες, με την προπαγάνδα, τι να σκεφτόμαστε. Η πιο σύγχρονη εκπαίδευση είναι αυτό και όχι η έρευνα της συνολικής κίνησης της σκέψης. Το άνθισμα προϋποθέτει ελευθερία· όπως κάθε φυτό, χρειάζεται ελευθερία για ν’ αναπτυχθεί. Θα ασχοληθούμε με αυτό το θέμα σε κάθε γράμμα, με διάφορους τρόπους, στη διάρκεια του χρόνου που μας έρχεται: με το ξύπνημα της καρδιάς, που δεν είναι συναισθηματισμός, ρομαντισμός ή φαντασία, αλλά καλοσύνη που γεννιέται από στοργή και αγάπη· και με την καλλιέργεια του σώματος, το σωστό είδος τροφής, σωστή άσκηση: τα οποία θα φέρουν βαθιά ευαισθησία. Όταν αυτά τα τρία είναι σε πλήρη αρμονία, δηλαδή ο νους, η καρδιά και το σώμα, τότε το άνθισμα έρχεται φυσικά, εύκολα και σε τελειότητα. Αυτή είναι η δουλειά μας ως εκπαιδευτών, η ευθύνη μας, και το διδάσκειν είναι το σημαντικότερο επάγγελμα στη ζωή.