Στην "Έρση" του Γεωργίου Δροσίνη, η συνομιλία της λογοτεχνίας με την ιστορία είναι προφανής, καθώς η διαχείριση των γνώσεων του παρελθόντος τροφοδοτεί τη μυθοπλασία του έργου· ουσιαστικά ο θαυμασμός για το ένδοξο παρελθόν αποτελεί την αιτία της συγγραφής του. Σημαντικά ζητήματα, που απασχολούσαν τη Φιλολογία, την Ιστορία και κυρίως την επιστήμη της Αρχαιολογίας διατρέχουν τις σελίδες της "Έρσης" και αποκτούν λογοτεχνική υπόσταση. Το πάθος της Αρχαιολογίας, που ενέπνευσε την "Έρση" στον Γ. Δροσίνη, αποτέλεσε και το κίνητρο του Αντώνη Μαστραπά για την ενασχόλησή του με το μυθιστόρημα. Το επιχείρησε όμως από μια άλλη πλευρά, αυτή του ερευνητή που ψάχνει να βρει την αλήθεια στα λόγια του λογοτέχνη. Διερευνώντας την αρχαιομάθεια του Γ. Δροσίνη, δεν ανακάλυψε μόνο το εύρος και το κύρος των γνώσεών του, αλλά ανίχνευσε άγνωστες πτυχές της ζωής του, πολύ περισσότερο κατανόησε μύχιες σκέψεις του και διέκρινε ανεκπλήρωτα όνειρά του. Πάνω από όλα αναζήτησε τους λόγους που τον οδήγησαν στη συγγραφή της "Έρσης" σε μια κρίσιμη καμπή για τον Ελληνισμό, επικυρώνοντας έτσι την ιστορικότητα του έργου.