Η δραματική δίκη του Γέρου του Μοριά συντάραξε τους αγωνιστές και ολόκληρο το Πανελλήνιο. Η ψυχή του Έθνους, που μόλις άρχιζε ν αναπνέει τον αέρα της λευτεριάς, σφίχτηκε από την αγωνία και το βραχνά της απελπισίας. Ο ελληνικός λαός, με κομμένη την ανάσα και θαμπωμένα τα μάτια απ τη συγκίνηση, ατένιζε τον ηρωικό στρατηλάτη καθισμένον στο εδώλιο με τη φοβερή και ανήκουστη κατηγορία του προδότη της Πατρίδας! Αιώνια το όνειδος και η εθνική αναξιότητα θα συνοδεύει τους κατηγόρους του. Αιώνια η τιμή και η ευγνωμοσύνη του Έθνους στους αδαμάντινους χαρακτήρες και άξιους δικαστές Πολυζωίδη και Τερτσέτη, οι οποίοι δεν υπέκυψαν στην πίεση της εξουσίας, που με τις λόγχες των χωροφυλάκων επεδίωκε να υπογράφουν την καταδικαστική απόφαση κατά του Κολοκοτρώνη. "...Το μεν σώμα μου, (είπε ο Τερτσέτης στον επαίσχυντο Υπουργό της Δικαιοσύνης Σχινά που τον εξεβίαζε να υπογράψει), δύνασθε να το κάμετε όπως θέλετε, αλλά τον στοχασμό μου, την συνείδησίν μου ποτέ δεν θα δυνηθείτε να τα παραβιάσετε!" (Πρακτικά, σελ. 378)