"Η γνώση κυβερνημένη απ την αγάπη" - αν στ αλήθεια αυτή ήταν η βάση της εκπαίδευσης, ο Ράσσελ πιστεύει ότι ο κόομος θα μπορούσε ν αλλάξει όψη. Ο συγγραφέας σχεδιάζει τα ιδεώδη του: Αρχικά η καλλιέργεια του χαρακτήρα να είναι άφοβη και φιλόστοργη, με τη σοφή οικογενειακή χειραγώγηση και τα νηπιαγωγεία, όπου η επαφή με τα άλλα παιδιά είναι τόσο σημαντική όσο και η επιδέξια καθοδήγηση. Ύστερα η ανάπτυξη της διάνοιας, όπου η ευχαρίστηση ισοζυγιάζεται με την ανάγκη της σαφήνειας και η χρησιμότητα με την άφιλοκέρδεια, που είναι το ύψιστο αγαθό κι η πηγή της προόδου. Πολλές απ τις ίδέες του, που είναι προϊόντα της ίδιας του της εμπειρίας, και που με τη βοήθειά τους μπόρεσε να ελέγξει τα πορίσματα της ψυχολογίας, έχουν γίνει αποδεκτές από την πρώτη κιόλας διατύπωσή τους εδώ και 40 χρόνια. Ο Ράσσελ τελειώνει το βιβλίο του με μια προσφυή ερώτηση: "Αγαπάμε τάχα τα παιδιά μας τόσο ώστε να τα κάνουμε αυτό που μπορούν να γίνουν: δηλαδή ελεύθερους πολίτες του κόσμου;"