Ουκρανία, 1919. Η Ευρώπη προσπαθεί να σταθεί όρθια μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και οι σύμμαχοι στέλνουν στρατεύματα για να αναχαιτίσουν τον μπολσεβικικό κίνδυνο. Είναι η πρώτη μαζική ένοπλη αντίδραση του Δυτικού κόσμου απέναντι στον κομμουνισμό· και η Ελλάδα βρίσκεται στην πρώτη γραμμή. Ανάμεσα στους αξιωματικούς του ελληνικού εκστρατευτικού σώματος βρίσκεται ο Παναγιώτης Γαργαλίδης (ο ίδιος που λίγα χρόνια αργότερα θα ηγηθεί, μαζί με τον Λεοναρδόπουλο, της αντεπανάστασης του 1923). Ως διοικητής του πεζικού της ΙΙ Μεραρχίας κρατά ημερολόγιο και καταγράφει με αμεσότητα τις μάχες της Οδησσού και της Χερσώνας, τις δυσκολίες της καθημερινότητας, αλλά και την ένταση μιας επιχείρησης που γρήγορα κατέρρευσε κάτω από τις αντιφάσεις και τα λάθη των συμμάχων. Η μαρτυρία του Γαργαλίδη δεν είναι μόνο στρατιωτικό χρονικό. Eίναι το ζωντανό ντοκουμέντο μιας ιστορικής καμπής, πριν τη Μικρασιατική εκστρατεία και μετά το τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, που συνδέει την ελληνική με την παγκόσμια ιστορία.