Δικαιούται ο άνθρωπος να αναζητά και να προετοιμάζεται για έναν "θάνατο γενναίο" και "ενάρετο", έναν "θάνατο ωραίο" ή ακόμη έναν "θάνατο ευτυχισμένο" ή είναι καταδικασμένος να περιμένει τον θάνατό του, ανησυχώντας και "παρακαλώντας" την Φύση, τον Θεό ή και την τύχη να του επιφυλάξουν έναν θάνατο όσο το δυνατόν λιγότερο οδυνηρό και λιγότερο εξευτελιστικό, μετατρέποντας έτσι την ζωή του σε θάλαμο αναμονής ή και σε φυλακή; Διότι αν ο θάνατος είναι γεγονός φυσικό ή θέλημα Θεού, που αναπόφευκτα μας περιμένει, και όχι μία πράξη την οποία ελεύθερα αποφασίζουμε, τότε η ζωή είναι φυλακή, κι ο άνθρωπος κατάδικος του θανάτου. Ελεύθερα ζει όποιος ελεύθερα επέλεξε το πώς θα πεθάνει, όποιος έτοιμος είναι κάθε στιγμή γι αυτό, κι όποιος βαθιά κατέχει πως η ζωή του δεν είναι παρά μία μικρή έκρηξη γνώσης στην αδιάκοπη ροή της άφωνης Φύσης, μια μικρή στιγμή δημιουργίας, συμφιλίωσης ή ενδεχόμενα ανελέητης βίας. Ελεύθερα ζει, όποιος αποφασίζει ως εάν η κάθε στιγμή της ζωής του να ήταν και η τελευταία.