Κανείς δεν μπορεί να ξέρει τι σημαίνει μοναξιά αν δεν μένει σε νησί. Όταν κινήσει κι έρχεται ο νοτιάς και φουσκώνει η θάλασσα και βρυχιέται, κι ο βράχος με τις ανθρώπινες υπάρξεις παραδέρνει όχι στα κύματα αλλά, θαρρείς, στο κενό, αιωρούμενος σε σάλους και καταιγίδες σαν αερόστατο στην κοσμοχαλασιά, τότε οι άνθρωποι δεν έχουνε να περιμένουν από πουθενά βοήθεια. ... Κι έτσι συμβαίνει συχνά ν αγιάσουν. [...] Πολλοί οι άγιοι στα νησιά. Με φόντο το τοπίο ενός κυκλαδίτικου νησιού, ξετυλίγονται ιστορίες γυναικών καθημερινών, που αναζητούν μέσα στο χρόνο και μέσα από αυτόν, συνθέτοντας ένα μοναδικό ψηφιδωτό. Πέντε ιστορίες με πρωταγωνιστικό ρόλο την ψυχή, το βάσανο που σηκώνει κάθε γυναίκα στη δική της, για να φτάσει στην λύτρωση. Ιστορίες που περιγράφουν το ταξίδι μέσα από τις αντιξοότητες σε άλλες εποχές, εκείνες τις αγνές και δύσκολες συνάμα. Η Ειρήνη από την αυλή του Πειραιά, η Αρμελίνα, η Αννέτα με το καθρεφτάκι, η Γρανέτα, η Τζανετίνα με το Μπατιστικάκι της,, η Θεοκτίστη όλες δένονται, μία ψυχή, για να γεννηθούν ξανά μέσα από τα βάσανά τους. Στον Πειραιά της Κατοχής και του Μετεμφυλίου, στα νησιά της άγονης γραμμής, στα κύματα της Πύλου, στους ανέμους του Κάπρι, γυναίκες με ψυχές φορτωμένες, περιφέρονται και ζουν, κάθε μία κουβαλώντας την δική της ιστορία, τη δική της ερημιά.