Η Γυναίκα στην Αρχαία Σπάρτη... Δεν είναι μία. Πρόκειται για δυο εντελώς διαφορετικές «φιλοσοφίες». Την Μυκηναία Λάκαινα, την Γυναίκα της Αχαϊκής Σπάρτης και την Γυναίκα της Δωρικής Σπάρτης. Η Γυναίκα της Μυκηναϊκής Σπάρτης έτρεφε μακριά κόμη, βαφόταν, φορούσε κοσμήματα και ενδύματα πολυτελή (ανάλογα πάντοτε με την κοινωνική της θέση), έγνεθε και ύφαινε υπέροχα, καθοδηγούσε τις δούλες της, φρόντιζε τα παιδιά της, τον σύζυγό της και εν γένει τα του οίκου της. Η Γυναίκα της Δωρικής Σπάρτης, εν προκειμένω η Σπαρτιάτισσα του «ταν ή επί τας», γέννημα της Πολιτείας του Λυκούργου, και είναι εκείνη στην οποίαν η παρούσα «Ιστορική Μελέτη» κυρίως επικεντρώνεται. Χωρίς στολισμό και φτιασίδια, βραχύλογη και ρωμαλέα, μακρυμαλλούσα και με κοντόν χιτώνα η κόρη, ενώ με μαλλιά κοντά και μακρύν χιτώνα η ύπανδρη, αθλητική και με φυσικήν αιδώ. Και, η θέση της, είναι μοναδική στον Αρχαίον Κόσμο. Ιδιάζουσα και κοινωνικά σημαντική. Με εντυπωσιακήν ελευθερία, πλην όμως παραμένει, ως έναν βαθμόν, ανελεύθερη στον τομέα επιλογής συντρόφου (σεξουαλικών σχέσεων), και τούτο διότι καθήκον της πρώτιστο είναι η τεκνοποιΐα. Να γεννάει τον άνδρα της Σπάρτης - το αδιαπραγμάτευτο καθήκον της.