Ο αναγνώστης από τις πρώτες σελίδες του βιβλίου, διαπιστώνει ότι ο συγγραφέας δίνει, με μια ιδιαίτερη συναισθηματική φόρτιση, τα αναμνηστικά του αποθέματα πάνω στις συνήθειες, τους καημούς και τις ιδιορρυθμίες των ανθρώπων του στενού περιβάλλοντος ενός όμορφου παραδοσιακού χωριού στον ευρύτερο χώρο του Δήμου της Ζαχάρως, του αγαπημένου του χωριού, που ακούει στο αρχαίο όνομα «ΜΑΚΙΣΤΟΣ»! Η περιγραφή του αποκτά ιδιαίτερο ενδιαφέρον, κυρίως, όταν η αφηγηματική του πορεία ξεπερνώντας τα όρια της Μακίστου, απλώνεται και στο ευρύτερο γεωγραφικό περιβάλλον του Δήμου Ζαχάρως και όχι μόνο. Οι πολλές αναμνηστικές μαρτυρίες από γεγονότα, από συνήθειες, από έθιμα και από οικογενειακές και κοινωνικές εκδηλώσεις, πλάθουν ολοζώντανες εικόνες στα μάτια του αναγνώστη. Παράλληλα με τα άλλα συναισθήματα, διαβάζοντας το βιβλίο αυτό, νιώθεις και παράπονο, γιατί η δυναμική εκείνη ανθρώπινη μικρο-κοινωνία δεν υπάρχει πια στον τόπο αυτό, που στάθηκε φωλιά και καταφύγιο για ασταμάτητο μόχθο, για δημιουργία, για παραδόσεις και για μια ανθρώπινη ζωή. Ο συγγραφέας, μέσα από το βιβλίο αυτό, προσπάθησε να μυθοποιήσει συγγενικά και φιλικά πρόσωπα του χωριού του, μέσα από συμπεριφορές και δραστηριότητες της καθημερινότητας, χωρίς να παραλείψει ευχάριστα ή δυσάρεστα περιστατικά τα οποία χρωμάτιζαν τη ζωή της μικρής αυτής «αγροτοκτηνοτροφικής» κοινωνίας. Με ιδιαίτερη ευαισθησία καταγράφει ζωντανά παραδείγματα ανθρώπων «προτύπων» για τις γενιές του μέλλοντος, με αποτέλεσμα να καλλιεργούνται στον αναγνώστη του αύριο, συναισθήματα υπερηφάνειας, σιγουριάς, αλλά και σεβασμού προς τους προγόνους.