Η «Μεγάλη Παρασκευή» του Στρατή Πασχάλη είναι ένα συνθετικό ποίημα, με άξονα τον θάνατο του μύθου, την περιπετειώδη εσωτερική διαδρομή του σύγχρονου ανθρώπου και την αναζήτηση διεξόδου μέσα από τη λυτρωτική δοκιμασία που χαρίζει ο έρωτας. Πατώντας πάνω στα χνάρια της δραματικότητας και του στοχαστικού λυρισμού της «Έρημης Χώρας», συνιστά ένα διαχρονικό ποιητικό παλίμψηστο αποσπασμάτων από ποιητικά έργα, ελληνικά και ξένα, με θέμα τον θρύλο του Νεκρού Θεού. Συγχρόνως, αποτυπώνει κι ένα προσωπικό βίωμα μηδενιστικού μετεωρισμού στα χρόνια της οικονομικής και της υγειονομικής κρίσης, με απώτερο στόχο την αγωνιώδη προσπάθεια για αλχημική μεταποίηση σε μύθο και ομορφιά των υλικών μιας κυρίαρχης πνευματικής και κοινωνικής δυστοπίας. Στο δεύτερο μέρος του βιβλίου, με τίτλο «Ο τοίχος με την κόκκινη Βουκαμβίλια», συγκεντρώνονται μεμονωμένα ποιήματα που γεννήθηκαν την ίδια περίοδο και μεταφέρουν τους ίδιους προβληματισμούς, αλλά με παράλληλο άξονα και το ζήτημα της ελληνικότητας σε μια εποχή αποδόμησης και επαναπροσδιορισμού.