"Χαρτάκια-αποκόµµατα, χάρτινοι θησαυροί καλά κρυµµένοι στην τσέπη -όπως τούς πρέπει για θησαυρούς- που µε δυσκολία ανίχνευε εξαιτίας αυτού του τρόµου που τον ταλαιπωρούσε το τελευταίο διάστηµα. Με λίγη παραπάνω προσπάθεια αναδύθηκε ένα από αυτά σαν από θαύµα. Μερικές λέξεις του Άγ. Αυγουστίνου έδειχναν πιο επίκαιρες από ποτέ: "Ο χρόνος τρέχει απ’ ό,τι δεν υπάρχει ακόµα, µέσ’ από κάτι που είναι δίχως έκταση, προς ό,τι δεν υπάρχει πια". "Ποιος να ’ταν στ’ αλήθεια ο κ. Τρόµος; Ποιοι ήταν όλοι τους στ’ αλήθεια; Ποιος χρόνος συνωµότησε υπέρ τους και προς όφελος τίνος χώρου; Το αντίο δεν έθλιβε πια. Εξαιτίας του ξεκίνησαν όλα".