Στο βιβλίο διερευνάται το ιστορικό πλαίσιο (κοινωνικό-πολιτικό) της Κύπρου κατά την πρώτη εικοσαετία του 21ου αιώνα με σκοπό την κατάδειξη κομβικών για τη χώρα γεγονότων, τα οποία σημάδεψαν την ιστορία της και παράλληλα επηρέασαν, άλλα σε μεγαλύτερο και άλλα σε μικρότερο βαθμό, τη θεατρική παραγωγή ως προς τη θεματολογία των παραστάσεων και τις αισθητικές επιλογές των σκηνοθετών/τιδων. Παράλληλα, μελετώνται οι σκηνοθετικές τάσεις που εμφανίζονται τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο. Δεδομένων των νεωτερικών προσεγγίσεων που παρατηρούνται, εν συγκρίσει πάντοτε με προηγούμενες ή σύγχρονες, γίνεται διάκριση ανάμεσα στο δραματικό και μεταδραματικό θέατρο (θέατρο συγκεκριμένου χώρου, θέατρο της επινόησης, σωματικό θέατρο, πειραματικό μουσικό θέατρο, συμβάντα-δρώμενα, παραστατικά γεγονότα σε εικαστική εγκατάσταση). Επιπρόσθετα, εξετάζεται το φαινόμενο της μεταφοράς μη θεατρικών κειμένων στη σκηνή, με σκοπό να διερευνηθεί η συχνότητά του στο κυπριακό θέατρο, οι λόγοι που οδηγούν ολοένα και περισσότερο την τελευταία εικοσαετία σε αυτή την επιλογή, καθώς και η πρόσληψή του. Επίσης, μελετάται η θέση της ελληνοκυπριακής διαλέκτου στη σύγχρονη θεατρική πρακτική, ως σκηνοθετική επιλογή. Συγκεκριμένα, καταγράφεται και αξιολογείται η χρήση και η λειτουργία της στις σύγχρονες παραστάσεις ως ιδεολογικό-πολιτικό μέσο επικοινωνίας με τους θεατές. Τέλος, διερευνάται η θέση του σύγχρονου κυπριακού θεάτρου στον παγκόσμιο χάρτη, κυρίως τον ευρωπαϊκό, μέσω της συμμετοχής του σε διεθνείς διοργανώσεις και θεσμούς.