Το Εν Βερολίνω – Na gut! – υπέρ αδυνάτων, απόρων κι απορούντων – είναι ένα βιβλίο περιπατητικό...

Μέχρι σήμερα έχει γίνει αποδεκτή η δυνατότητα μεταβίβασης της σκέψης από ένα πρόσωπο σε ένα άλλο, φαινόμενο που εντάσσεται στον χώρο της παραψυχολογίας...

Γιατί γελούσε όλη μέ...

Τι κοινό μπορεί να έχουν μεταξύ τους: ένας οφειλέτης από το Μπάμπεργκ στα 1590, ένας εθνικιστής του ισπανικού εμφυλίου, ένας Διοικητής στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ένας Υπουργός Υγείας της Ελλάδας στα πρώτα χρόνια του αιώνα μας, οι Κυβερνήτες των Ηπείρων στα 2100, ένας ληστής στην πόλη Γκέρλιτς τον 17ο αιώνα, μια οικογένεια Γάλλων βιομηχάνων στη δεκαετία του ’50, ένας ευνούχος με τον προστατευόμενό του στο Βυζάντιο του 11ου αιώνα, οι διώκτες Ιρλανδών αγωνιστών στα 1870 και ένας εισαγωγέας «εδώδιμων αποικιακών» στη Θεσσαλονίκη του 1936; Όλοι αυτοί υπερεκτίμησαν τον εαυτό τους, συμπεριφέρθηκαν αλαζονικά, αδίκησαν ανθρώπους, υπερέβησαν τα φυσικά και ηθικά όρια, εξόργισαν και διέπραξαν «ύβριν»...

Τα βιβλία δεν είναι απλώς αντικείμενα...

Η ζωή είναι ένα μαγικό ταξίδι αντιθέσεων...

«“Το αίμα τραβά το αίμα”...

Μανούλα μου, τώρα εμείς θα φύγουμε στο σπίτι μας θα πάμε Κι αν κλάψεις λίγο στην αρχή να μην μοιρολογήσεις Στα μαύρα ποτέ να μην ντυθείς θέλουμε ν’ ασπροφορέσεις Στην γλάστρα τον βασιλικό μην ξεχνάς να τον ποτίζεις Κι απ’ την αυλίτσα την μικρή λευκό μαντήλι να κουνήσεις Η απώλεια αγαπημένων προσώπων είναι δυσβάσταχτη, επίπονη και άβολη...

Κάποια στιγμή ένιωσα την ανάγκη να μετατρέψω τον πεζό λόγο έκφρασης σε λογοτεχνικό λόγο...

Βότρυς, ένα τσαμπί σταφύλι...

Μπορεί μια βίδα να β...

Μέσα από τις σελίδες του Αλκιβιάζοντας, αναδύεται η σαγήνη και η τραγικότητα μιας εποχής που γέννησε τον Λόγο, την Τέχνη, την Πολιτική και τον Άνθρωπο όπως τον ξέρουμε...

Μια ιστορία ενηλικίωσης, μνήμης και λύτρωσης, με φόντο την Ελλάδα της Μεταπολίτευσης...

ΤΗΣ ΩΡΑΣ ΝΗΝΕΜΙΑ Όρθρος των σαρκίων των φαύνων απομεσήμερο στο δίκτυο των αισθήσεων στους κύκλους των ρυθμών χάδια που ανατριχιάζουν χείλη κλειστά που ριγούν δάχτυλα που ερευνούν του κορμιού τη γεωγραφία φαντασιώσεις λάμνουν στο νυχτικό των ονείρων ψηλαφώντας τις στιγμές σμίκρυναν τα μετρήσιμα ουσίες αναβλύζουν ζωής απ’ της ψυχής το υπέδαφος των πάντων η ισορροπία στη ζυγαριά του νου υπνοβατεί...

Γλιστράει η αφή σου στην ραχοκοκαλιά μου, σαν σύρσιμο αρχαϊκού πάθους από δοξάρι βιολιού έως την καρδιά μου...