Στο παρόν βιβλίο ο συγγραφέας, χειρουργός ο ίδιος, στοχάζεται πάνω στην τέχνη της χειρουργικής και στους ποικίλους συμβολισμούς που εμπεριέχει από τη φύση της. Ξεκινά μιλώντας για την τέχνη όπως την όρισε κυρίως ο Πλάτωνας, και κατόπιν περνά σε επιμέρους προβληματισμούς γύρω από τη χειρουργική κίνηση, το ήθος του χειρουργού, την εκπαίδευση, την ανθρωπιά του και τη σχέση του με τον ασθενή, καθώς και τις δυσκολίες, το άγχος, την καταπόνηση που συνοδεύουν τη χειρουργική τέχνη. Όλα αυτά διαπερνώνται από μια ματιά άγρυπνη και ευαίσθητη, και το αποτέλεσμα μοιάζει με αυτοπροσωπογραφία όπου το βλέμμα υπονοεί κι άλλες διαστάσεις εκτός από τα χαρακτηριστικά του προσώπου.