Ο ΧΑΡΤΗΣ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΜΟΥ Έτσι όπως ανοίγει τα πανιά του το καλοκαιράκι βλέπω τον Μαγιακόφσκι ξυπόλητο να βαδίζει πάνω στην Κασπία Θάλασσα. Έτσι χλωρός ακόμα είναι στον κήπο μας. Κατηφόρες που έχει ο χρόνος, βογκητά και λησμονιές. Ελλειπτικά που είναι τα φιλιά σου, έχουν τη φορά του αποχωρισμού. Και τι είναι ο χρόνος; Ένα σφυράκι είναι που σου χτυπάει τις νύχτες τα μάτια και σπάει τα κρύσταλλα του ουρανού και τρέχουν: λέξεις, κόμματα, τελείες και παρενθέσεις. Και εκείνη η σπηλιά -που δεν φαίνεται στον χάρτη- μας κρύβει από τον κόσμο και με ψιθύρους και ματιές φεύγουμε γι αλλού.