Η παγκοσμιοποίηση, προκαλώντας βαθύτατες ανατροπές σε πολιτισμούς και κοινότητες, ανασκάπτοντας παραδοσιακές και μη ταυτότητες, επιβάλλοντας από τα πάνω ένα ενιαίο κοινωνικό και πολιτισμικό μοντέλο, οδηγεί -ιδιαίτερα σε πολιτισμικά πρότυπα εξόχως παραδοσιοκεντρικά όπως το Ισλάμ- σε αντιδράσεις που πλήττουν καίρια την ίδια την αναπαραγωγή της. Η Σοβιετική Ένωση ήταν η πρώτη που προσπάθησε να εγκαθιδρύσει ένα παγκοσμιοποιητικό μοντέλο, εκείνο του υπαρκτού σοσιαλισμού. Η κατάρρευσή της είχε εσωτερικές αιτίες αλλά πυροδοτήθηκε μετά την εισβολή στο Αφγανιστάν, το 1979, και την αναζωπύρωση του ισλαμισμού, στις νότιες και κεντρικές ισλαμικές δημοκρατίες της. Στην απόπειρά τους οι ΗΠΑ, και η Δύση στο σύνολό της, να επιβάλουν το νεοφιλελεύθερο παγκοσμιοποιητικό μοντέλο δέχθηκαν ένα κοσμοϊστορικό χτύπημα με την επίθεση της 11ης Σεπτεμβρίου 2001 στα κέντρα της αμερικανικής ισχύος. Ο πόλεμος των πολιτισμών του Χάντιγκτον, τον οποίο επικαλέστηκε και χρησιμοποίησε η Δύση για να συντρίψει τον ορθόδοξο κόσμο, και ιδιαίτερα τη Γιουγκοσλαβία, μετά την κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού, στρέφεται πλέον ενάντια στους ίδιους τους εμπνευστές του και προσλαμβάνει διαστάσεις κυριολεκτικά βιβλικές. Πρόκειται κυριολεκτικά για μια ισλαμική μάστιγα του Θεού. Μια διαδικασία παγκοσμιοποίησης η οποία εκπορεύεται από συγκεκριμένα κέντρα χωρίς να συνυπολογίζει και να συμπεριλαμβάνει τους υπόλοιπους πολιτισμούς και λαούς, που οικοδομείται ενάντιά τους ή παρά τη θέλησή τους, είναι καταδικασμένη να αποτύχει με τραγικές συνέπειες για όλους, θύτες και θύματα.