«Της χάιδεψα το πρόσωπο λίγο αμήχανα. Ήταν σαν άγριο θηρίο σε κλουβί. Με κοίταζε σαν να ήθελε να μου κόψει τη σάρκα σε μικρά κομματάκια. Ένιωθα να ζαλίζομαι. Ήθελα να το βάλω στα πόδια. Βυθιζόμουν ολοένα και περισσότερο μέσα στον εαυτό μου. “Δεν θα με φιλήσεις;” άκουσα τη φωνή της σαν να έρχεται από μακριά. Έβγαλα το κεφάλι μου στην επιφάνεια και έσκυψα να τη φιλήσω. Τραβήχτηκε ανεπαίσθητα, σαν να μπήκε ανάμεσά μας ένα σύννεφο. Έγειρε το κεφάλι της στο πλάι. Άγγιξα τα μαλλιά της για πρώτη φορά. Γύρισε το πρόσωπό της σ’ εμένα και είδα πως ήταν δακρυσμένη. “Μ’ αγαπάς;” ακούστηκε σαν ψίθυρος». Μια συλλογή διηγημάτων για τον έρωτα, τη φιλία, τον θάνατο και τη φωτεινή πλευρά της απόγνωσης, στα χρόνια της ψηφιακής απομόνωσης.