Μια διαφορετική θεώρηση των πραγμάτων, ένα έναυσμα για προβληματισμό και αμφισβήτηση: με τα άρθρα και τις ομιλίες του, ο καθηγητής Χρήστος Μασσαλάς εντοπίζει ατραπούς για να πορευτεί η σκέψη, διανοίγει ορίζοντες για να ατενίσει η ματιά. Παρέχει την εμπεριστατωμένη θεώρηση μιας κοινωνίας που δύναται να επιβιώσει στηριγμένη στη γνώση και στον πολιτισμό. «...Το Πανεπιστήμιο είναι διαφορετικό από αυτό που ήταν, αλλά αρκετά μακριά από αυτό που όφειλε να είναι και προπαντός πολύ μακριά από ό,τι μπορούσε να είναι… Το Πανεπιστήμιο πρέπει να ενισχυθεί ως θεματοφύλακας αξιών και να κληθεί να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση του πολιτισμού του μέλλοντος, ενός πολιτισμού που θα βασίζεται στις ανθρωπιστικές αξίες, τον σεβασμό των πολιτισμών, την προάσπιση της ειρήνης, τη λελογισμένη χρήση της γνώσης, την προστασία της φύσης και την αφομοίωση και κριτική ενσωμάτωση της νέας πραγματικότητας… πρέπει να βρίσκεται στο κέντρο της πραγματικής ζωής και να εμποτίζεται απ’ αυτή…» «...H κοινωνία της πληροφορίας, η εκπαίδευση και οι διαχρονικές αξίες του πολιτισμού μας μπορούν να διαμορφώσουν το κατάλληλο περιβάλλον αισιοδοξίας και αειφορίας για την ανάδειξη των περιφερειών ως το συγκριτικό μας πλεονέκτημα στο διαμορφούμενο "γίγνεσθαι"... Από το παρελθόν θα αντλήσουμε την ταυτότητα και τις δυνατότητές μας, από το παρόν τις ανάγκες μας και τα νέα δεδομένα και στο μέλλον θα προβάλουμε τα όνειρα και τις προσπάθειές μας...» «...Η αυξανόμενη αναγνώριση των θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ο σεβασμός της διαφορετικότητας, η προώθηση των αρχών της δημοκρατίας, τα αναγεννητικά αντιρρεύματα: το οικολογικό, το ποιοτικό, της αντίστασης στην πεζή και στενά ωφελιμιστική ζωή, της αντίστασης απέναντι στην ηγεμονία της τυποποιημένης κατανάλωσης, της χειραφέτησης από την πανταχού παρούσα τυραννία του χρήματος, της αντίδρασης στην αποχαλίνωση της βίας... δίνουν την ελπίδα ότι οι πόθοι που γονιμοποίησαν τις μεγάλες ελπίδες του 20ού αιώνα, αλλά στην πορεία τους προδόθηκαν, ίσως μπορέσουν να αναγεννηθούν υπό τη μορφή μιας νέας αναζήτησης αλληλεγγύης και ευθύνης...»