"Η αποτύπωση της πορείας μου δεν έχει ούτε ιστορικό ούτε εκπαιδευτικό χαρακτήρα. Είναι απλά μία προσπάθεια μέσα από το ξετύλιγμα του δικού μου χρόνου, να γνωρίσουν καλύτερα οι νέες γενιές αυτούς που προηγήθηκαν, τα βιώματά τους και τις αξίες τους." Σ αυτή την εξομολογητική αφήγηση γεγονότων και καταστάσεων, αποτυπώνεται πώς, μέσα από τις μνήμες και τα βιώματα, το χώρο και το χρόνο, η πραγματικότητα μετουσιώθηκε σε πείρα και στάση ζωής ενός ανθρώπου, ο οποίος, σε μια διαδρομή που ξεκίνησε από ένα μικρό ορεινό χωριό της Ηπείρου, κατάφερε να προσεγγίσει τα όνειρά του μέσα σε συνθήκες δύσκολες που σημάδεψαν τη διαδρομή της ίδιας της πατρίδας μας. Πρόκειται για μια αφήγηση που προκαλεί υπαρξιακή αναζήτηση και ενδοσκόπηση, όχι μόνο για την καταγραφή της εμπειρίας του συγγραφέα-αφηγητή ως πανεπιστημιακού δασκάλου με όλους τους θεσμικούς ρόλους που κατά καιρούς υπηρέτησε, αλλά για όλες τις επισημάνσεις και τη γενικότερη αποτίμηση της πορείας του. Ο ίδιος διαπιστώνει: "Στη ζωή μου στάθηκα τυχερός, γιατί σε περιβάλλον αντιθέσεων βρήκα δρόμο. Το δρόμο μού τον άνοιξε η σκληρή δουλειά και η πίστη μου ότι η κοινωνική δικαιοσύνη και η ελευθερία κατακτιούνται μέσα από τις καθημερινές επιλογές όλων μας..."