Το βιβλίο χωρίζεται σε δύο μέρη. Στο πρώτο μέρος υπάρχουν αυτοτελείς ιστορίες που ξεκινούν από τη δεκαετία του ’50, μια περίοδο πολύ πλούσια σε συναισθήματα, παρότι διαποτισμένη από τη φτώχεια, τη στέρηση και την απόγνωση που άφησε πίσω του ο Δεύτερος Παγκόσμιος πόλεμος. Μέσα από τις αφηγήσεις πραγματικών γεγονότων και τις περιγραφές υπαρκτών προσώπων, ο συγγραφέας ξετυλίγει το κουβάρι της μνήμης του, μοιράζεται με τον αναγνώστη το μεγάλο παιδικό του όνειρο να σπουδάσει μηχανικός και, επιπλέον, τον ταξιδεύει πίσω, στην αγνή εποχή των μαθητικών του χρόνων. Στο δεύτερο μέρος του βιβλίου, η ανέχεια, οι αντιξοότητες και η διαρκής αγωνία του μικρού εκείνου αγοριού δίνουν τη θέση τους σε εύθυμες κυρίως, αυτοτελείς ιστορίες από τη μακρά θητεία του συγγραφέα ως δημάρχου της Λέρου. Ακόμη κι αυτές όμως οι πιο "ανάλαφρες" αφηγήσεις έχουν σκοπό εξίσου ψυχαγωγικό με εκείνες του πρώτου μέρους. Παρά τον φαινομενικά διασκεδαστικό ρόλο τους, κι αυτές αφορούν αληθινά πρόσωπα και καταστάσεις, κι έτσι, εκτός από αστείες, είναι και πέρα ως πέρα διδακτικές, ειδικά τις κρίσιμες αυτές στιγμές που περνά η Ελλάδα.