Αθήνα, 18 Σεπτεμβρίου 1834, πρωτεύουσα του νεοσύστατου Ελληνικού Κράτους, που τα τελευταία χρόνια της τουρκοκρατίας, ήταν μια γραφική κωμόπολη, με δέκα χιλιάδες κατοίκους, που είχε καταστραφεί και ερημωθεί από τις μάχες που έγιναν στην περίοδο της Επανάστασης γύρω από την Ακρόπολη. Τα σπίτια είχαν γκρεμισθεί και οι Αθηναίοι, όσοι σώθηκαν από τον πόλεμο είχαν καταφύγει στα κοντινά νησιά. Την εικόνα ερήμωσης περιγράφουν πολλοί ιστορικοί και δημοσιογράφοι. Η άλλοτε ένδοξη πόλη της αρχαιότητας, είχε μεταβληθεί σ΄΄ ένα ερειπωμένο χωριό. Οι μόλις δύο-τρεις χιλιάδες κάτοικοι της Αθήνας, ξήλωναν το περίφημο τείχος του Χασεκή κι΄΄ έκτιζαν με τα υλικά του τα πρώτα σπίτια της ελεύθερης Αθήνας. Μέχρι το 1832 δεν υπήρχε κανένα ξενοδοχείο στην Αθήνα. Οι ξένοι που έρχονταν φιλοξενούνταν σε κάποιο από τα ερειπωμένα σπίτια ή κάτω από τον Αττικό ουρανό, τις καλοκαιρινές νύκτες. Ο Κάνιγκ που ήρθε στην Αθήνα τον Ιανουάριο του 1832, αναφέρει ότι εύρεν αναψυκτικά στο χάνι του Φρανσουά. Ήταν το μοναδικό για ξένους κατάλυμα. Το πρώτο όμως κανονικό ξενοδοχείο λειτούργησε το 1832, από ένα ζευγάρι ξένων, ονόματι Casali, που το ονόμασε αρχικά Νέον Ξενοδοχείον - Αlbergo Nuovo και κατόπιν Ευρώπη. [...] (Από την εισαγωγή της έκδοσης)