Η ανανέωση της λειτουργικής ζωής της Εκκλησίας μας, σχετίζεται άμεσα με εκείνο που είναι και χαρίζει με την παρουσία της στον άνθρωπο και στον κόσμο. Η ποιμαντική ευθύνη της Εκκλησίας είναι να οδηγεί το λαό στη λατρεία και να τον συναρμόζει στην οικοδομή του Κυριακού Σώματος, με σκοπό την σωτηρία, τη θέωση. Η λατρεία είναι Λειτουργία -έργο συλλογικό του λαού του Θεού. Στο φως της λειτουργικής Παραδόσεως επιβάλλεται το ξαναζωντάνεμα της συμμετοχής του λαού στα τελούμενα και ψαλλόμενα, η οποία όμως θα τελεσφορήσει, μόνον όταν αναφέρεται στη βιωματική μέθεξη, στη χαρούμενη εμπειρία της ελεύθερης και ολόθερμης αυτοπαραδόσεως όλων μας στη Χάρη του Θεού που εκχέεται μέσα στη μυστηριακή ζωή, ως κοινωνία του Χριστού και του Αγίου Πνεύματος. Στην προοπτική αυτή οι πιστοί δεν είναι πια παθητικοί θεατές των τελουμένων, καθίστανται πλήρη και οργανικά μέλη του Σώματος, συγκροτούν την Ευχαριστιακή Σύναξη της τοπικής ωστόσο και Καθολικής Εκκλησίας. [...]