Στα πλαίσια της μελέτης αυτής παρουσιάζεται η ιστορία της λόγιας και της απόκρυφης βουλγαρικής γραμματείας κατά την περίοδο του ύστερου Μεσαίωνα. Αναδεικνύονται οι δεσμοί ανάμεσα στη βουλγαρική και την ελληνική λόγια και απόκρυφη γραμματεία, καθώς και οι επιρροές που δέχθηκε η πρώτη από τη δεύτερη και οι οποίες ουσιαστικά καθόρισαν τη πνευματική φυσιογνωμία του βουλγαρικού κόσμου μέχρι και σήμερα. Αναφορά γίνεται επίσης και στη βουλγαρική μετάφραση του Βίου του Βασιλείου του Νέου. Η μετάφραση αυτή παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τη μελέτη της ιστορίας της μεσαιωνικής βουλγαρικής γραμματείας, καθώς κινείται μεταξύ της λόγιας και της απόκρυφης γραμματείας ενώ παράλληλα αποτελεί αδιάψευστο μάρτυρα των ισχυρών δεσμών που καλλιεργήθηκαν ανάμεσα στον βουλγαρικό και ελληνικό κόσμο την περίοδο του Μεσαίωνα.