[...] Η μελέτη ξεκινά με την παρουσίαση σε αδρές γραμμές του ιστορικού πλαισίου του 14ου αιώνα, οπότε οι ορθόδοξοι Νότιοι Σλάβοι (Βούλγαροι και Σέρβοι) γνώρισαν τον ησυχασμό και άρχισαν να επηρεάζονται απ αυτόν. Στο πρώτο κεφάλαιο αναζητείται η προέλευση του ησυχασμού και ανιχνεύονται οι ρίζες του στη μυστική παράδοση της χριστιανικής Ανατολής. Παράλληλα, επισημαίνεται η πρώιμη γνωριμία της μυστικής παράδοσης του ανατολικού χριστιανισμού με τον κόσμο των Νοτίων Σλάβων που πραγματοποιήθηκε αμέσως μετά τον εκχριστιανισμό του και η οποία αποτυπώνεται στη ζωή και το έργο των πρώτων νοτιοσλάβων αγίων ασκητών, όπως ο Ιωάννης της Ρίλας, ο Πρόχορος της Ψίνας, ο Γαβριήλ του Λέσνοβο, ο Ιωακείμ Οσογκόβου και ο πρώτος αρχιεπίσκοπος Σερβίας, Σάββας. Στο δεύτερο κεφάλαιο παρουσιάζεται η πορεία διάδοσης του ησυχασμού στον νοτιοσλαβικό κόσμο μέσα από τη ζωή και τη δράση των κυριότερων εκπροσώπων του όπως: ο Γρηγόριος Σιναΐτης, ο Θεοδόσιος από το Τύρνοβο, ο Ρωμύλος από το Βιδίνιο, ο τελευταίος πατριάρχης Τυρνόβου Ευθύμιος και οι στενοί του μαθητές, καθώς και ο αρχιεπίσκοπος Δανιήλ Β και ο μοναχός Ησαΐας ο Αθωνίτης. Στο τρίτο κεφάλαιο μελετάται η πνευματική και πολιτιστική δραστηριότητα των ησυχαστών, η οποία διαμόρφωσε την ταυτότητα του νοτιοσλαβικού κόσμου. Πιο συγκεκριμένα παρουσιάζονται τα σπουδαία πνευματικά κέντρα που δημιούργησαν οι πρωτεργάτες του ησυχασμού και η επίδραση που άσκησε στην ασκητική γραμματεία, τη μεταρρύθμιση του λειτουργικού τυπικού της Εκκλησίας, την ανανέωση της αγιολογικής γραμματείας και τον εκσυγχρονισμό του γραπτού λόγου. Τέλος, στο τέταρτο κεφάλαιο παρουσιάζεται η επίδραση που άσκησε ο ησυχασμός στην εκκλησιαστική και πολιτική ζωή των ορθοδόξων Νοτίων Σλάβων και η οποία σφράγισε την ιστορική τους πορεία. [...] (από τον πρόλογο του συγγραφέα)