Στο τρίτο του βιβλίο, ο Μωρίς Σιακκής δεν ασχολείται με τη μουσική. Την αφήνει προσωρινά, για να μιλήσει επί προσωπικού επιπέδου· όχι μόνο με δικά του λόγια, αλλά και με λόγια άλλων. Μετά από μισόν αιώνα συζητήσεων με γονείς, συγγενείς, φίλους, πελάτες, συναδέλφους, συνεργάτες, συνεπιβάτες, γείτονες, περαστικούς, πωλητές, ελεγκτές, αστυνομικούς και πολλούς άλλους, θυμάται, επιλέγει, και αναπαράγει τις 65 πιο χαρακτηριστικές από αυτές. Γιατί έχουν ενδιαφέρον αυτές οι προσωπικές συζητήσεις; Γιατί αντιμετωπίζουν ή κρίνουν τη γύρω πραγματικότητα στο ευρύτερο περιβάλλον της κάθε εποχής. Γιατί τα θέματά τους είναι διαχρονικά. Γιατί αντικατοπτρίζουν καταστάσεις οι οποίες –λιγότερο ή περισσότερο– είναι οικείες σε όλους. Γιατί κάποιοι από τους συνομιλητές είναι γνωστά πρόσωπα, κάποιοι άλλοι είναι σημαντικές προσωπικότητες, και κάποιοι άλλοι τα λένε όλα σε μία φράση. Γιατί όλοι έχουν κάτι ενδιαφέρον να πουν. Και γιατί, μέσα απ’ τις συζητήσεις αυτές, προκύπτουν μηνύματα πόρευσης και διδάγματα ζωής.