Η λογοτεχνική απόδοση της "Αντιγόνης" του Σοφοκλή από τον Γιάννη Ρίτσο, η οποία δημοσιεύεται για πρώτη φορά, βασίστηκε στη φιλολογική μετάφραση του Τάσου Λιγνάδη και αποτέλεσε το κείμενο της ομώνυμης παράστασης που ανέβηκε τον Ιούνιο του 1965 στο νεόδμητο Θέατρο του Λυκαβηττού. Η παράσταση της "Αντιγόνης", σε σκηνοθεσία του Γιώργου Σεβαστίκογλου, εγκαινίασε το εν λόγω θέατρο, που ιδρύθηκε χάρη στις προσπάθειες της ηθοποιού και τότε διευθύντριας της Ελληνικής Σκηνής, Άννας Συνοδινού. Ο Γιάννης Ρίτσος με τη λογοτεχνική απόδοση της "Αντιγόνης" όχι μόνο επικαιροποίησε γλωσσικά και υφολογικά το κείμενο του Σοφοκλή, αλλά επιπλέον χρωμάτισε ιδεολογικά τον λόγο των προσώπων της τραγωδίας, προβάλλοντας και σχολιάζοντας έμμεσα τις κοινωνικές και γλωσσικές αντιθέσεις της ταραγμένης πολιτικά περιόδου κατά την οποία παρουσιάστηκε το έργο. Έτσι, οι μεταφραστικές επιλογές του Ρίτσου και ο τρόπος με τον οποίο επεξεργάστηκε και τροποποίησε τη μετάφραση του Τάσου Λιγνάδη αναδεικνύουν τον ιδεολογικό προσανατολισμό της λογοτεχνικής απόδοσης του μεγάλου αυτού ποιητή.