Οι εκτελεστικοί διευθυντές, στο κυνήγι της δημοσιότητας και της διαφήμισης, της προβολής του Πανεπιστημίου, είναι σε θέση να καθορίζουν σε μεγάλο βαθμό τα ιδεώδη της επιστημονικής δραστηριότητας. Δρώντας μέσα σε ένα ανταγωνιστικό πεδίο, αποκτούν κύρος μέσω της ρητορείας στο δημόσιο πεδίο. μετατρεπόμενοι σε ένα είδος πλανόδιου θεραπευτή που προσφέρει σωτήριες κοινότοπες φλυαρίες. Thorstein Veblen, The Higher Learning in America, 1918 Είναι άραγε αναπόφευκτο το Πανεπιστήμιο να καταλήγει να προσφέρει προσυσκευασμένα πνευματικά εμπορεύματα που ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις της διοίκησης και του μάνατζμεντ; Ε. P. Thompson, Warwick University Ltd, 1970 Η καθιέρωση ενός συστήματος διαρκούς ελέγχου του πανεπιστημιακού προσωπικού – μια πρακτική άνευ προηγουμένου στην ιστορία των πανεπιστημίων – δεν σημαίνει παρά την εγκαθίδρυση μιας κουλτούρας καχυποψίας, ολοκληρωτικής έλλειψης εμπιστοσύνης. Αυτό είναι το δεύτερο κοινό χαρακτηριστικό του New Public Management και του κρατικού κομμουνισμού. Chris Lorenz, «Εάν είσαι τόσο έξυπνος, γιατί είσαι υπό επιτήρηση;», 2012