Τριάντα μέρες ζωής ακόμη. Είναι ζόρικο. Αλλά, ... για περίμενε! Μπορεί και τριάντα μήνες. Ίσως και τριάντα χρόνια. Δύο άνθρωποι ώριμοι. Πετυχημένοι. Διαφορετικοί. Και μία καθημερινότητα πού, σαν να θέλει να της δώσεις ιδιαίτερη σημασία, σκαρφίζεται να τους δείξει την αθέατη πλευρά της. Και τους τσιγκλάει απροκάλυπτα. Κόβει το νήμα της συνέχειας, της συνήθειας, του δεδομένου. Έτσι, όλα γύρω τους γίνονται ένα αίνιγμα... Αποκαλύπτονται ερωτηματικά, μνήμες ανεπιθύμητες, αποσυρμένες ενοχές... Αλλά και ένα ανοιξιάτικο παράθυρο σε πλουσιότερη ζωή! Αρκεί να διαλέξουν το χιούμορ απ τον θυμό. Αρκεί να χουν διάθεση παιχνιδιάρικη σε ό, τι "σοβαρό" σε όποιο εμπόδιο... Θα το κάνουν; Θα προλάβουν την κλεψύδρα που, ανελέητη αδειάζει;