Στα χρόνια του Σερν το Μ.Ε.Μ. είναι το σωματίδιο για τον Έρωτα. Πάνω από Φύλα. Και Σώματα. Και Πλάσματα. Το ίδιο Ωδή, Ύμνος και Θρήνος του εαυτού Του. Του Ίδιου προς το Ίδιο. Του Ίδιου προς το Άλλο. Το Μ.Ε.Μ. είναι το Σωματίδιο του Θεού που παραμένει αδιάσπαστο. Από τον Έρωτα. Για τον Έρωτα. Το δύσκολο έργο του ποιητή συνίσταται στο να συνδυάσει σκέψη και ποίηση. Και μάλιστα, με τρόπο απλό. Ασκούμενος στην απλότητα ο ποιητής μπορεί να γίνει μύστης. Πώς όμως με τρόπο απλό να ανοίξει κανείς στη φυσική του έρωτα, προϋπόθεση της μεταφυσικής του; Που πάντα μας βάζει δύσκολα; Πώς φτάνει σε αυτού το άτομο, που ο Ιάσονας Σίγμα βαφτίζει Μ.Ε.Μ., "το Σωματίδιο/του Θεού/ που δε διασπάστηκε ακόμα"; [...] Σε αυτή του τη νέα σύνθεση, αρχής γενομένης από το ΧΡΟΝΟΣΩΜΑ, ο Ιάσονας Σίγμα εγκαινιάζει μια νέα ποιητική εποχή, μία νέα τεχνοτροπία ποιητικής έκφρασης [...] (από τον πρόλογο της Κατερίνας-Αγγελάκη Ρουκ)