Αντικείμενο του βιβλίου είναι η ιστορία της «δημιουργίας» του φυσικού μεγέθους «έργο» ως μέτρου της εργασίας των κινητήριων μηχανών (κυρίως των υδρόμυλων και των ατμομηχανών), αλλά και κάθε εργασίας, και της ένταξής του στο σώμα της μηχανικής (θεωρητικής και πρακτικής).
Το «έργο» θα συγκροτηθεί από τη συνάντηση δύο μακροχρόνιων και εν πολλοίς ανεξάρτητων μεταξύ τους πρακτικών, οι οποίες αναπτύσσονται σε όλο τον 18ο αιώνα. Η μία είναι θεωρητική, ασκείται από φιλοσόφους και μαθηματικούς και αφορά κυρίως στη «δύναμη» που κατέχουν, λόγω της κίνησής τους, τα κινούμενα σώματα. Η άλλη, η οποία είναι περισσότερο πρακτική αλλά όχι λιγότερο συστηματική, ασκείται από μηχανικούς και αφορά στις προσπάθειες να μετρηθούν με ένα κοινό μέτρο οι διάφορες εργασίες των κινητήριων μηχανών.
Η συνάντηση των δύο αυτών πρακτικών και η «δημιουργία» του «έργου» ως μέτρου της εργασίας θα γίνει στη Γαλλία των αρχών του 19ου αιώνα από μηχανικούς, οι οποίοι διδάσκουν σε ανώτερες γαλλικές τεχνικές σχολές, στα πλαίσια των προσπαθειών τους να διαμορφώσουν μια γενική θεωρία των μηχανών και μια βιομηχανική μηχανική.