Για κάποιο λόγο, έχω συνδέσει τον Γιάννη Μετζικώφ με τη μορφή του "Μικρού Πρίγκηπα" του Saint-Exupery. Ίσως επειδή και αυτός καλλιεργεί ένα τριαντάφυλλο σ ένα μικρό άγνωστο πλανήτη, φορώντας μια στολή γεμάτη άστρα. Ο Γιάννης θέτει την τέχνη του στην υπηρεσία μιας εφήμερης αλλά και ουσιαστικής αισθητικής. Ντύνει τη δράση και χαρακτηρίζει την προσωπικότητα των ηρώων του, προσδιορίζοντας με αυτόν τον τρόπο ουσιαστικά τη συνολική ερμηνεία του έργου, στο οποίο προσφέρει τις καλές του υπηρεσίες. Με το παρόν πόνημά του, ο Γιάννης αποφάσισε αφ ενός να θεραπεύσει πολλές τέχνες μαζί, ή, αν θέλετε, την Τέχνη. Μια τέχνη που δυσκολεύομαι να χαρακτηρίσω. Σίγουρα δεν είναι ζωγραφική, ούτε μόνο φωτογραφία, αλλά ούτε και μόνο σκηνογραφία ή σχεδιασμός κοστουμιών ή θέατρο. Είναι όλα αυτά αλλά και άλλα ωραία. Αφ ετέρου αποφάσισε να προσδώσει διάρκεια στο έργο του, ώστε να μπορούμε να το αγγίξουμε και να αγγίξει το νου μας, όποτε θελήσουμε να ανοίξουμε το βιβλίο αυτό. Έτσι, σαν το γνωστό ποίημα του Omar Khayam, σαν το καλό κρασί, αγγίζει όλες τις συναισθήσεις μας και κάποιες άλλες: την όραση, την ανάμνηση της ακοής, το ιδανικό άγγιγμα του υφάσματος, την αισθαντική επίγευση του ωραίου. Σαν τον "Μικρό Πρίγκηπα" και εμείς επισκεπτόμαστε μέσα από το βιβλίο αυτό τον πλανήτη του Γιάννη Μετζικώφ και βλέπουμε τα πλάσματα που χάρη σ αυτόν κατοικούν την ανθρωπογεωγραφία του. Μετά από αυτά ήταν αυτονόητη η απόφαση, εντελώς εξαιρετικά, το Διοικητικό Συμβούλιο του Ιδρύματός μας να εγκρίνει τη χορηγία της έκδοσης αυτής. (Αντώνης Σ. Παπαδημητρίου, Πρόεδρος του Δ.Σ. Κοινωφελούς Ιδρύματος Αλέξανδρος Σ. Ωνάσης)