"... Το βράδυ, στο δικό μου δωμάτιο, ήμουν και πάλι ήρεμος, μπορώ να πω κεφάτος. Το σκέφτηκα καλά και κατέληξα στο συμπέρασμα ότι η αντίδρασή του στην φάρσα μου, πολύ σωστή, έπεφτε, ωστόσο, σ ένα ουρανομήκες κενό που, παρ όλη την φαντασία με την οποία μου έπαιξε ένα τέτοιο παιχνίδι ο κ. Βάλλας, δεν θα μπορούσε ποτέ να βυθομετρήσει. Εξάλλου εγώ εξακολουθώ και είμαι ολοζώντανος, ενώ μια κούκλα είναι πάντα μια κούκλα..." Με αφορμή συμβάντα της καθημερινής ζωής, πιεστικές εσωτερικές ή αντικειμενικές καταστάσεις, όνειρα που έρχονται στον ύπνο και βασανίζουν τους ήρωες κι αφού ξυπνήσουν, η συγγραφέας τροποποιεί τις δόσεις πραγματικού, φανταστικού και συμβολικού που ορίζει το συνταγολόγιο του κοινού νου και φτιάχνει τους δικούς της τόπους ελευθερίας. Ανάλογα κάθε φορά με το θέμα της ιστορίας, η πραγματικότητα υφίσταται τις μεταμορφώσεις που επινοεί η γραφή. Αυτό που ήταν μύχιο κι ανύπαρκτο για το μάτι γίνεται μέρος της πλοκής, κι αυτό που φαινόταν δεδομένο ή αναπότρεπτο, ανατρέπεται. Η αλήθεια όσων συμβαίνουν ξεπερνά την αληθοφάνεια.