Η σύνθεσι του ελληνικού με τον σύγχρονο πολιτισμό γίνεται όταν υπερβούμε την ψυχική μας ανωριμότητα, η οποία δεν αποτελεί εγγενή όρο της εθνικής μας υπάρξεως αλλά μακροχρόνια ιστορικήν αγκύλωσι. Τότε και μόνον τότε ζωηφόρα στοιχεία της πνευματικής μας παραδόσεως, όπως η μυθική αντίληψις ή ο αποφατισμός, θα ελευθερώσουν τις δυνάμεις που αιώνες τώρα υπνώττουν μέσα τους και θα συμβάλουν ώστε να αναπτυχθή αυτοσυνείδητη εσωτερικότης και να επιτευχθή η ζητούμενη ενότης της ψυχής με τον εαυτό. Τίποτε σ αυτή την ενότητα δεν προμηνύει ένα άτομο κλειστό· πλείστα αντιθέτως προαναγγέλλουν έναν άνθρωπο σταθερά ανοικτό και εγρήγορο στην αγωνία του συνανθρώπου. Περιεχόμενα: - Σημείωσι - Οδεύουμε προς ακμή - Πρόσωπο, άτομο, μύθος και ιστορία - Επιστολή προς τον Πρωθυπουργό - Το νόημα και το ανόμημα - Μαρασμός "δωρεάν", ανθοφορία με τίμημα - Η υπόθεσι Οτσαλάν εις την υπόθεσι Ελλάς - Η βία των πυραύλων και η βία του Σταυρού - Απελευθέρωσι αδυναμιών ή απελευθέρωσι δυνάμεων - Το θέατρο του παρελθόντος - Τι μας επιφυλάσσει η ελπίδα; - Θερμότης και ψυχρότητα στον λόγο - Παπαδιαμάντης και Ντοστογιέφσκυ