Κάτω από την πέτρα μονάχος ζω Εγώ ο χοχλιός ο πετρογυρευτός Ακούω των δυνατών πατήματα Σιγώ κι ακίνητος λουφάζω Το σάλιο μου στεγνό από τον φόβο Ώσπου ο εχθρός να ξεμακρύνει Διαλέγω την πέτρα να κρυφτώ Ανώμαλη και μυτερή και Με το χώμα ένα να είναι Να φοβηθεί απάνω της Στιβάνι να πατήσει Κι αν χέρι περίεργο να δει Αν από κάτω είμαι Να τρυπηθεί και να ματώσει Κανείς δεν θα πιστέψει το βάρος Που μπορεί η πλάτη μου να σηκώνει Μετακινούμαι ελάχιστα Αλλά μετακινούμαι Τροφή να βρω δυο βρύα, δυο ριζούλες Να λείχω τις λειχήνες Αν λάχει δυο αμανιτών το αίμα να γευθώ Το δηλητήριο να κλέψω και να κρύψω Στου κοχυλιού μου την πολύστροφη τη σκέψη Στιγμές στιγμές, μικρές στιγμές Γυρίζω τις κεραίες μου Τον έξω κόσμο να δροικήσω Κατέχω όλες τις γλώσσες Κι όλες τις διαθέσεις των ανθρώπων Η τύχη αν θέλει να αναλωθώ Στο πιάτο της βασίλισσας να τύχω Τύραννοι άλλοι μη γεννηθούν